Taniec dworski - europejski

Taniec europejski w znacznej mierze wywodzi się z dworów królewskich, gdzie na potrzeby arystokracji adaptowano popularne tańce ludowe. Nadawano im bardziej wyszukaną formę, wprowadzając do nich ograniczony zestaw figur. Jednak i one ewoluowały. Pod koniec XVI wieku w popularnych tańcach, jak pawana czy galiarda, kroki stawały się coraz bardziej skomplikowane, a tancerze pozwalali sobie na drobne podskoki, a nawet nieznaczne uniesienie partnerki w górę.
Równocześnie dokonywała się w tańcu dworskim kolejna przemiana - początkowo poszczególne pary i wykonywane przez nie figury były elementem większego układu, z czasem zaś coraz większą wagę przypisywano indywidualnym popisom par. W wielu kulturach taniec do dnia dzisiejszego ma charakter doświadczenia zbiorowego, nie tak intymnego, jak na przykład w Europie. Element erotyczny pojawił się dopiero w wieku osiemnastym, w popularnym wówczas menuecie, którego figury symbolizowały związek pomiędzy kobietą i mężczyzną.
Wiek osiemnasty przyniósł rewolucję społeczną i obyczajową. Klasa średnia zyskiwała na znaczeniu, nic więc dziwnego, że stopniowo dla jej przedstawicieli otwierały się sale balowe zarówno w modnych kurortach, jak i w metropoliach. Obecność klasy średniej wpłynęła na rozluźnienie sztywnych konwenansów i tancerze swobodnie wybierali partnera do tańca.
taniec dworski - europejski

Scena balu z filmu Wielkie Nadzieje (1946) w reżyserii Davida Leana, z Johnem Millsem oraz Valerie Hobson w rolach głównych.